Τοποθεσία
Ο Παρθενώνας βρίσκεται στην Σιθωνία Χαλκιδικής, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, μόλις 122 χλμ. από την πόλη της Θεσσαλονίκης, και περίπου 107 χλμ. απο το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκη, απόσταση η οποία καλύπτεται με αυτοκίνητο σε περίπου μία ώρα και είκοσι λεπτά.
Η απόσταση του από το Νέο Μαρμαρά είναι 5χλμ, απο την Νικήτη 25χλμ και από τον Άγιο Νικόλαο και τη Βουρβουρού περίπου 30χλμ. . Άλλα κοντινά χωριά-περιοχές τα οποία μπορεί πολύ άνετα να επισκεφτεί ο επισκέπτης του Παρθενώνα είναι ο Όρμος Παναγίας, το Πόρτο Κουφό, η Σάρτη, η Συκιά, ο Αρμενιστής, η περιοχή του Ζωγράφου και άλλες περιοχές του δεύτερου ποδιού με παραλίες που όλοι μας έχουμε ονειρευτεί. Εξάλλου η Χαλκιδική και κυρίως η Σιθωνία είναι από τις περιοχές στην Ελλάδα με τις περισσότερες Γαλάζιες Σημαίες από κάθε άλλη περιοχή της χώρας. Οι περισσότερες από αυτές τις περιοχές που αναφέραμε, είναι αρκετά ανεπτυγμένες τουριστικά, και ο επισκέπτης έχει πολλαπλές επιλογές για να περάσει ευχάριστα την ημέρα του.
Το υψόμετρο του Παρθενώνα είναι στα 330 περίπου μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσα, ενώ τα τελευταία σπίτια του χωριού βρίσκονται περίπου στα 380-390 μέτρα. Υψόμετρο το οποίο προσφέρει καταπληκτική θέα προς το Τορωναίο Κόλπο, και συγχρόνως δροσερότερες καλοκαιρινές νύχτες , και χιονοπτώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Όλη η περιοχή γύρω από τον Παρθενώνα, είναι κατάφυτη από ελαιόδεντρα, από όπου και παράγεται το διάσημο ελαιόλαδο της Χαλκιδικής, προϊόν το οποίο εξάγεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ιστορικό
Πολλές ιστορικές πηγές κυρίως βυζαντινές, μιλούν για τον Παρθενώνα ήδη από τον 10ο μ.Χ. αιώνα. Το χωριό αναφέρεται και ως Παρθενόπολις, ως Παρθένι η ως Παρθενιώνας… Η θέση του τοποθετείται πάντοτε στον Λόγγο, την χερσόνησο δηλαδή της Σιθωνίας(κάπου κοντά στην Τορώνη), χωρίς όμως να προσδιορίζεται το ακριβές στίγμα του. Όλοι οι σύγχρονοι μελετητές τείνουν να δεχθούν την άποψη ότι ο παλιός, ο βυζαντινός Παρθενώνας και ο σημερινός, δεν βρίσκονται στην ίδια θέση. Πάντως η αρχαία πόλη Παρθενόπολη πρέπει να βρισκόταν κοντά στο σημερινό χωριό.
Η Κοινότητα του Παρθενώνα όταν και εγκαταλήφθηκε από τους κατοίκους στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αριθμούσε περίπου 600-700 μόνιμους κατοίκους , ένα διθέσιο δημοτικό σχολείο, τρία «πιεστήρια» (ελαιοτριβεία), ένα «ρακοκάζανο», τρείς νερόμυλους, πέντε παραδοσιακά καφενεία, και πολλά άλλα μικρά καταστήματα. Ένα εκ των καφενείων της εποχής, η γνωστή σε όλους τους Παρθενιώτες «Σπηλιά» ανήκε στον δικό μας, Μπαρμπα Γιάννη Μαλλίνη (πατέρας του Κου. Μαλλίνη Στέλιου), και βρισκότανε εκεί ακριβώς που βρίσκεται σήμερα το «Χοροστάσι». Η κύρια ενασχόληση των κατοίκων τότε ήτανε η γεωργία (καλλιέργεια ελαιόδεντρων και αμπελιών), η κτηνοτροφία και η αλιεία.
Σήμερα ο Παρθενώνας αριθμεί ελάχιστους μόνιμους κατοίκους, λόγω κυρίως του γεγονότος ότι οι περισσότεροι εκ των παλαιών Παρθενιωτών είναι κάτοικοι του Νέου Μαρμαρά (5χλμ από Παρθενώνα). Η πλειοψηφία αυτών των Παρθενιωτών διαμένει κυρίως στην γνωστή σε όλους τους κατοίκους του Μαρμαρά περιοχή που ονομάζεται «Τα Παρθενιώτικα» ή αλλιώς «Παρθενιώτκα». Πολλά από τα παλαιά σπίτια του Παρθενώνα βέβαια, έχουνε ανακατασκευαστεί, ενώ στη θέση κάποιων άλλων παλαιών σπιτιών, έχουνε κατασκευαστεί καινούρια σπίτια, τα οποία ακολουθούν την τοπική, παραδοσιακή αρχιτεκτονική…
Αρχιτεκτονική Παρθενώνα
Το χωριό του Παρθενώνα είναι χαρακτηρισμένος Παραδοσιακός Οικισμός, και η ανέγερση καινούριων κτιρίων επιτρέπεται μόνο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Η τοπική πέτρα και το ξύλο είναι τα κυρίαρχα υλικά για την κατασκευή , έτσι ώστε να παραμείνει ο Παρθενώνας ένα παραδοσιακό Ελληνικό χωριό με την μορφή που είχε πριν εγκαταλειφθεί στα τέλη του ’60 με αρχές του ’70. Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του χωριού είναι ένας ακόμη λόγος για κάποιον επισκέπτη της Χαλκιδικής, για να σταματήσει στο χωριό του Παρθενώνα και να απολαύσει ένα περίπατο στο χωριό και στα στενά του σοκάκια, και μετά να ξαποστάσει στη σκιά κάποιου δέντρου ή να ευχαριστηθεί τον καφέ ή το ουζάκι του σε ένα από τα μαγαζιά του χωριού.
Οι κάτωθι φωτογραφίες λοιπόν, σας προσφέρουν μία γεύση της αρχιτεκτονικής του Παρθενώνα με τα όμορφά του σπίτια και τα στενά του δρομάκια….
